Jaskra dziecięca

Jaskra to grupa schorzeń, których cechą wspólną jest postępujące i nieodwracalne uszkodzenie nerwu wzrokowego. Jest ono przyczyną charakterystycznych ubytków w polu widzenia, które w końcowym etapie choroby powodują ślepotę. Czynnikiem ryzyka uszkodzenia nerwu wzrokowego najczęściej jest podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe. Jaskra nie jest zależna od wieku ? chorują na nią również dzieci. Najważniejsze w jaskrze dziecięcej jest wczesne wykrycie choroby i zastosowanie odpowiedniego leczenia. Dzięki temu możliwe jest zachowanie przez dziecko prawidłowego pola widzenia i odpowiedniej jego ostrości.

Klasyfikacja

Jaskrą dziecięcą jest nazywana grupa różnych jednostek chorobowych.

Jaskra pierwotna wrodzona, z którą w zależności od kraju rodzi się jedno dziecko na 10 tys.-70 tys. urodzeń, często jest rozpoznawana w okresie noworodkowym. U 80 proc. dzieci, u których się ją diagnozuje jej pierwsze objawy ujawniają się przed ukończeniem pierwszego roku życia. Powoduje 5 proc. przypadków ślepoty u dzieci na świecie.

Jaskra dziecięca otwartego kąta o późnym początku, zwana też wczesną jaskrą młodzieńczą, pojawia się po drugim roku życia do okresu dojrzewania.

Wtórna jaskra dziecięca ma związek z anomaliami ocznymi takimi jak aniridia (wrodzony brak tęczówki) czy małoocze. Może być jednak również związana z zaburzeniami chromosomalnymi (zespół Downa), zaburzeniami tkanki łącznej (zespół Marfana), fakomatozami (to grupa zaburzeń rozwojowych) oraz zaburzeniami metabolicznymi takimi jak mukopolisacharydoza.

Jaskra dziecięca może być również spowodowana urazami, przyjmowaniem steroidów, zapaleniem błony naczyniowej oka, guzami lub retinopatią wcześniaczą. Choroba może się pojawić po operacji zaćmy wrodzonej.

Symptomy

Objawami jaskry dziecięcej są łzawienie, światłowstręt i kurcz powiek. Nie obserwuje się ich jednak u każdego chorego na nią dziecka i są one charakterystyczne również dla innych schorzeń oczu.

Do innych symptomów jaskry dziecięcej należą: ból gałek ocznych, tzw. woloocze, czyli powiększenie gałki ocznej, obrzęk i zmętnienie rogówki oraz podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe.

Diagnostyka

Rozpoznanie jaskry dziecięcej jest trudne. Okulista dokonuje m.in. oceny przedniego i tylnego odcinka oka, kąta przesączania, dna oka oraz tarczy wzrokowej. Badania ciśnienia wewnątrzgałkowego muszą być powtarzane wielokrotnie. Dodatkowo przeprowadza się m.in. USG długości gałki ocznej.

Terapia

Podstawową metodą leczenia jaskry u dzieci jest zabieg (goniotomia i trabekulotomia) przeprowadzany w celu obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego poprzez zwiększenie odpływu cieczy wodnistej z gałki ocznej.

U wielu dzieci stosowane jest również leczenie zachowawcze, czyli krople przeciwjaskrowe.